Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Τό σύνδρομο του θεατή...


(της Ζέτας Μακρή)
Γενική αρχή της ιστορίας του ανθρώπου είναι η «δράση – αντίδραση».
Μαθαίνουμε στην ιστορία πάντα τις αιτίες και τις αφορμές που προκαλούν κάποιο ιστορικό γεγονός ( έναν πόλεμο, την άνοδο ή την πτώση ενός έθνους ή ενός πολιτισμού, τις μετακινήσεις πληθυσμών κ.λ.π.)
Έτσι είναι η φύση του ανθρώπου, να αντιδρά όταν προκαλείται.
Τα τελευταία χρόνια όμως οι άνθρωποι παραμένουμε όλο και περισσότερο απαθείς θεατές των πραγμάτων, χωρίς καμμία συμμετοχή, καμμία αντίδραση, πρεσβεύοντας πως «θέλουμε την ησυχία μας» και μη κατανοώντας ότι η «ησυχία» μας ισοδυναμεί με συνενοχή στα τραγικά δρώμενα του καιρού μας.
Όταν το 1937 ο Γερμανός πάστορας Martin Niemoller (Μάρτιν Νίμελερ), έγραφε ένα ποίημα, όπου περιέγραφε τις συνέπειες της «απάθειας» του για τα όσα διαδραματίζονταν στην Ναζιστική Γερμανία, αμφιβάλω εάν καταλάβαινε ότι στην ουσία περιέγραφε «Το σύνδρομο του Θεατή» και τη διαχρονικά γενικευμένη απόδοσή του σε όλες τις μορφές του κοινωνικού και πολιτικού βίου.
Περιέγραφε βιωματικά ο Martin Niemoller:


"Στη Γερμανία οι ναζιστές πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Μετά ήρθαν για τους Εβραίους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Μετά ήρθαν για τους καθολικούς, εγώ ήμουν προτεστάντης και γι' αυτό δεν μίλησα.
Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε δεν είχε μείνει πια κανείς, να μιλήσει για κανέναν."

Σήμερα, παραφρασμένο θα μπορούσε να αποδοθεί, για όσα διαδραματίζονται στη χώρα μας:

«Πρώτα ήρθαν για τους stagers κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν stager.
Έπειτα ήρθαν για τους συνταξιούχους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν συνταξιούχος.
Κατόπιν ήρθαν για τους δημοσίους υπαλλήλους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν δημόσιος υπάλληλος.
Στη συνέχεια ήρθαν για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και πάλι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν ιδιωτικός υπάλληλος.
Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε πια, δεν είχε απομείνει κανείς για να μιλήσει.»

Αλλά το ίδιο παραφρασμένο θα μπορούσε να αποδοθεί, από τον κάθε Ευρωπαίο:
"Πρώτα ήρθαν για την Ελλάδα και εγώ δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν Έλληνας.
Έπειτα ήρθαν για την Ιρλανδία κι εγώ δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν Ιρλανδός.
Μετά ήρθαν για την Πορτογαλία κι εγώ δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν Πορτογάλος.
Στη συνέχεια ήρθαν για την Ισπανία και την Ιταλία και πάλι δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν ούτε Ισπανός, ούτε Ιταλός.
Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε πια, δεν είχε απομείνει κανείς για να μιλήσει".
Αξιολογείστε  πόσες μορφές της ατομικότητάς σας και του κοινωνικοπολιτικού βίου σας ακουμπούν!!!...


2 σχόλια:

Παύλος Σαμαράς είπε...

Η Ελλάδα του καναπέ Ζετούλα...κρίμα

Αχιλλέας Μπαλαντίνας είπε...

Η ανάλυση της λέξης "ιδιώτης" σε ένα μικρό κείμενο!!πολύ καλό Ζέτα...άιντε να δούμε πότε θα αντιληφθούμε τί γίνεται γύρω μας και πότε σκοπεύουμε να ασχοληθούμε με τα γύρω μας...

αα ξέχασα βοηθήστε με λίγο....τί σημαίνει "ιδιώτης";;;;;

Δημοσίευση σχολίου

Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.

Ο διαχειριστής