Ο πραγματικός εχθρός, είναι ο φόβος...

Φοβάμαι να πω πως είμαι Έλληνας.
Φοβάμαι να υψώσω τη σημαία μου στο μπαλκόνι, να υπερασπιστώ την πατρίδα μου σε συζητήσεις, θα με πούνε φασίστα.
Φοβάμαι να μιλήσω για τους ομοφυλόφιλους, θα με πουν ομοφοβικό.
Φοβάμαι να μιλήσω για τους Εβραίους, θα με πουν αντισημίτη.
Φοβάμαι να μιλήσω για τους λαθρομετανάστες, θα με πουν ρατσιστή.
Φοβάμαι να μιλήσω για γενοκτονία Ποντίων και σφαγές στη Σμύρνη, θα με πουν ανιστόρητο, γραφικό, και πως αναμοχλεύω μίση.
Φοβάμαι να μιλήσω στις γυναίκες, θα πουν πως τις παρενοχλώ σεξουαλικά.
Φοβάμαι να μαλώσω τα ίδια τα παιδιά μου, θα με πουν κακό γονιό και θα μου τα πάρουν.
Φοβάμαι να μιλήσω με τους ανθρώπους γύρω μου, θα με πουν αδιάκριτο ή φλύαρο.
Φοβάμαι να καπνίσω ακόμα και στο δρόμο, θα πουν πως τους δηλητηριάζω τον αέρα.
Φοβάμαι να εκδηλώσω τα συναισθήματά μου, θα με πουν αδύναμο..
Φοβάμαι πως όλα όσα γίνονται δήθεν για μένα, στην ουσία γίνονται χωρίς εμένα, και εναντίον εμένα, με μένα τον ίδιο να απουσιάζω παντελώς από το κάδρο..

Κατά τα άλλα, έχω δικαίωμα να εκφράζω ελεύθερα την γνώμη μου, έχω το αναφαίρετο δικαίωμα της έκφρασης.. απλά φοβάμαι να το ασκήσω μη βρώ κανένα μπελά..

"Ο πραγματικός εχθρός, είναι ο φόβος. Νομίζουμε πως είναι το μίσος, αλλά (τελικά) είναι ο φόβος.."

Άρχισα όντως να φοβάμαι, πως είμαι σκλάβος, πλέον χωρίς ελευθερίες, χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα, πως κάποιοι άλλοι ορίζουν τη ζωή και την τύχη μου, και αυτοί μου λένε, τι μπορώ να πω και τι όχι..
Και στην ουσία, το μόνο που μου επιτρέπουν πλέον να λέω, είναι, «με συγχωρείτε», «ευχαριστώ», «σας παρακαλώ», «ζητώ συγνώμη», «δεν ξέρω-δεν απαντώ»..
Κι αυτά, πάντα με έντονο το αίσθημα ενοχής και μια -υπαρκτή- υποψία φόβου!

Ν.Ρ